Evenwicht

Gisteren laat ik mijn jonge duiven los, sta ik met Gerard  buiten voor het kamerraam te praten, knalt er een jonge duif tussen ons door met een enorme klap tegen de ruit, valt en spartelt . Die gaat dood zegt G. Maar  dat was niet zo. We raapten het beestje op. Het knipperde   wat met de ogen. Ze kreeg een plaatsje in een opvang- en asielhokje in de schuur.  Vanmorgen  was ze nog alive but not kicking. De duif stond als het ware een beetje op d’r kop.

Op de tuintafel heb ik haar een beetje geholpen om weer met beide poten op de grond te kunnen staan. Maar zodra ze een beweging maakt valt ze om en vliegen wil al helemaal niet. 

Ze tuimelt zo van de tafel en ligt dan onderste boven op de tegels.

Ik denk dat door de  botsing tegen het glas, haar evenwichtsorgaan niet meer functioneert. 

Misschien heeft ze ook een soort dwarslaesie. Ik weet niet of zoiets bij duiven kan.   

Waarschijnlijk komt het nooit meer goed. 

En ik kan d’r moeilijk in een rolstoeltje zetten.

Bovendien kan ze niet zelf eten en drinken, want ook die coördinatie werkt niet . 

Zo lang ze zich maar muisstil houdt lijkt alles redelijk normaal, maar bij de minste poging om zich als duif te proberen gedragen en bewegen,  valt de arme vogel om  en staat op de kop. 

Nee  dat duifje wordt nooit meer  de oude en ik vrees dat ik mijn steun en toeverlaat Remco moet vragen haar vredig te laten inslapen.

©c.u.