Wat doet ze raar

Vanmorgen vloog ze nog....

Zondagmorgen 19 juli. 

Een van Ed ‘s witte Hagenaars is dood. Het is het vrouwtje.  Ze is 12 of 14 jaar geworden.

Ik zou op buurmans duiven passen .

Hij is hutje mutje met z’n gezin naar het Zwarte Woud. 

Het is even na negenen. Met Bella ben ik op poep- en pisexcursie geweest. De wijk is uitgestorven. Alles en iedereen ligt nog op bed. Alleen aan het eind van het Kemphaanpad loopt een gezonde man van midden vijftig een sigaartje te roken. Hij zegt vriendelijk goedemorgen. Ja, een mens maakt wat mee!

Als Bella me  bij terugkeer even later gejaagd  de tuin in sleurt, want hij wil zijn beloningsbrokjes, zie ik  in de ren de sneeuwwitte duifdoffer op  z’n schapje wat verbaasd- paniekerig naar beneden kijken.  Z’n vrouwtje ligt pootjes omhoog naast de drinkbak. Wat doet ze raar, zie je hem denken.  Het moet net gebeurd zijn.  Als ik de duif pak is ze nog warm.

 Buurman Ed zal het niet leuk vinden. Voor z’n duiven zou ik goed zorgen, was afgesproken en nu krijgen we dit. Het is een beetje lullig. Op die manier ben ik maar een slechte duivenbabysitter. Oké, die duivin was al behoorlijk oud ; ze legde al een paar jaar geen eitjes meer. Als  Ed, Marit  en hun vijf tieners over een week thuiskomen, moet ik een  goed verhaal hebben.  Een nieuwe witte duif kopen is geen optie. Ze hebben ogen in hun hoofd, zijn niet gek.

Met wat digitale foto’s besluit ik het delict vast te leggen, als bewijs en aandenken. Bella volgt al mijn handelingen met belangstelling, maar snapt er geen bal van.  Dan is er nog een dilemma. Wat doe ik met de duivenbody! In de voortuin begraven op in de kliko smijten! 

Of zal ik die witte vogel - vanmorgen vloog ze nog - .zolang in het vriesvak van de oude koelkast in de schuur parkeren . Dat laatste doe ik. Dan kan het buurvolk zelf  passen afscheid nemen.

En het ouwe witte mannetje dat nu eenzaam in de kooi zit geef ik  een nieuw vers jonger vrouwtje. We gunnen hem niet de tijd om lang te treuren en verpieteren. 

Voldaan over mijn handel  en wandel van deze zondagmorgen neem ik even  later een kop koffie met een biskwietje.

P.S.
Wat later kocht ik voor de verdrietige buren twee  spiksplinter nieuwe witte duiven.. Ze hadden kuifjes. Met het treurende mannetje ging het niet zo goed. Ed gaf hem aan kennissen op de Veluwe. Die hadden een mooie duiventil op een paal en er was ook nog een vrouwtje. Helaas na een paar weken vrat een sperwer of slechtvalk ze alletwee op...........

Wat doet ze raar......