Zo groen als gras!

De duif was  echt gifgroen maar op de foto ziet ze wat bleekjes

Als ik uit school thuiskom op een tropische middag zit er een groene duif op de klep. Ik geloof m'n ogen niet; ik heb  last van de warmte, dat wel, maar  ik zie doorgaans geen dingen die er niet zijn. 

De duif is gifgroen; een soort ecoline-kleur.Hij wil het jongeduivenhok in; daar hebben in voorgaande jaren de oude duiven en de weduwnaars gezeten.

Op het moment dat hij/ of zij zich in de snelklokker laat vallen, zie ik aan de blauwe ring dat  het een van mijn duiven moet zijn.

Het is de 53, een witte duif, een late van 93. Ik heb hem in dat najaar aan clubgenoot Peter T.T. geschonken. 

Mijn computer vertelt me dat. Peter is gek op zwarte en witte postduiven, maar heeft vorig jaar al zijn duiven aan een onbekende opkoper verkocht.

 Ik loop naar mijn buurman en laat hem het groene gevaar zien.

"Hoe kom je daar aan," wil hij weten, die dingen hebben ze wel in een pretpark, op de Efteling bijvoorbeeld, wat moet je daar nu mee."

" Hij is van mij geweest", zeg ik.

" Heb jij hem geverfd," bromt hij; hij schudt z'n hoofd en gaat verder met z'n werk.

Ik zet de groene in de schuur in een opvanghokje, want hij heeft wat slijm in z'n keel; hij krijgt een geelpil. 

Dan bel ik de voorzitter van onze vereniging op

" Jan," zeg ik," ik heb een groene duif."

"Jaja, een groene ring zul je bedoelen; het is warm, hoor! Zijn de kinderen op school lastig geweest, nou het is bijna vakantie, moet je maar rekenen."

"Nee", zeg ik," serieus, het is een witte die groen geverfd is, je ziet die duiven in allerlei kleuren in pretparken ."

Voorzitter Jan ziet de ernst van de situatie dan toch in en vraagt welke idioot het gedaan heeft. Misschien iemand die leuk wil zijn. Er moet een onderzoek komen, meent hij.

Als een lopend vuurtje gaat het bericht door de stad dat Fondham' zo noemen ze mij, een groene duif heeft. De reacties zijn zeer verschillend.

" Hoe krijg je die verf er af," vraagt de een bezorgd.

" Met terpentine," roept iemand.

" Je bent gek," mopper ik," na de rui is het dier weer gewoon wit, ze heeft al drie pennen gegooid."

 Je moet hem inkorven," suggereert Bertus B.,"dat is pas humor, ik zie die gezichten al voor me als je de duif aangeeft."”

Dat kan natuurlijk niet, we vliegen Creil en de groene is nooit afgericht. Het is al een hele prestatie dat ie van Slagharen, Walibi of waar dan ook in Nederland of België vandaan komt. De Friezen hebben in deze weken Kaatsheuvel gevlogen bedenk ik me opeens, misschien komt ze dan toch van de sprookjes van de Efteling.

Mijn buurman-duivenmelker wil weten of de andere duiven niet van het beest schrikken en volgens mij zien die helemaal niet dat ze zo'n felgekleurde stalgenoot hebben. We krijgen bijna onenigheid over het feit of duiven al dan niet kleuren kunnen zien.

Nu vliegt al weer een paar  weken de groene met de klad mee rond het huis, het is een mooi gezicht en de kinderen in de buurt roepen enthousiast:" kijk daar heb je een groene!"

Ik heb haar gekoppeld met een schalliedoffer die ook in het hok voor de jonge duiven zit, dat wil zeggen ze zijn tegen elkaar aangelopen; het is liefde op het eerste gezicht.Inmiddels is het eerste ei gelegd en dat is niet groen, kan ik u verzekeren.

Cor Uitham.14 juli 1995.

© C.L.Uitham

(in een andere vorm eerder verschenen in het NP Orgaan)