Een paraplu voor een duif

Buiten regent het. Is dat nieuws? Nee zeker niet en we zijn in deze kwakkelzomer zomer bijna vergeten hoe droge zonnige dagen eruit kunnen zien!

In de tuin zit een verdwaalde vale jonge duif. Druipnat!

De regen valt loodrecht; ‘zenkrecht’, zeggen de Duitsers, dat klinkt nog erger dan het nu is. Je zou uit medelijden het vaaltje een paraplu geven.

Ieder weldenkend mens zoekt bij zoveel hemelwater een schuilplaats, maar onze duif niet: voor hem of haar,daar ben ik nog niet achter, is 1 + 1 kennelijk geen 2. 

de platte daken achter mijn hok

Maar wellicht zie ik het niet goed en vinden duiven regen prettig. Tenslotte zijn ze zo nat als een spons en komen bij een vluchtpoging als te een zwaar geladen Tupolev niet meer van de grond.

Ze zitten in stromende regen dan ook nog graag te badderen op het vals plat van buurvrouw Ellen. Zo noem ik uit ergernis haar langgerekte garage dak dat zich vlak achter mijn hokken en hokjes bevindt Mijn duiven vallen daar bij voorkeur voor een snavel water als ze van een vlucht terugkeren…..

Die duif moet ergens uit Groningen komen. Ik heb via het onvolprezen internet het telefoonnummer opgezocht en ik herken het netnummer: het moet de omgeving van Terapel of zo zijn. Gebeld heb ik nog niet. Dat kan straks ook nog. Wie weet krijg ik onze vroegere clubgenoot Henk aan de lijn. Dan wordt het leuk, want die kletst je de oren van je kop.  Maar misschien vertrekt het vaaltje wel als het weer opklaart.

Mijn mobiele telefoon begint een melodie te spelen. Het is clubgenoot Hans. Hij moet zijn contributie  nog betalen en wil weten of het bedrag nog net zo hoog is als in het begin van het  jaar en of hij even langs komen mag. Hans is een grappenmaker; een droge man. Het idee; alsof ik in de loop van het jaar het abonnement op onze vereniging zou verhogen.

’Het regent’, zeg ik en je moet om je gezondheid denken, onze club heeft al zo weinig leden. Hans  het kan morgen ook. En als je er toch doorwil in dit pokkerweer, neem dan je vrolijk gekleurde paraplu mee. Ik weet dat je zo'n ding hebt.'

Ik druk de telefoon uit. Buiten zit de vale Groningse duif  als een verzopen kat ineengedoken op de vuilnisbak. Ik kan me niet voorstellen dat ze al die nattigheid echt lekker vindt.

C.U.