Samen in het donker; dat is intiem en
romantisch, ook voor duivenmelkers als ze een filmavond met Cees Donker
bijwonen.
Deze winter komt hij eindelijk weer eens
in ons clubgebouw. Clubgenoot Jan vroeg een jaar terug het bestuur er al om.
Het kwam er niet van. Bij de goedkeuring van de notulen op de
voorjaarsvergadering stelde hij vragen. Nu staat het op de agenda! Over niet al
te lange tijd komt die smakelijke vertelman uit het Zuiden.
Cees Donker dat betekent in rokerige
halfdonkere zaaltjes met een zoemende
projector, duivenfilms kijken, maar vooral luisteren naar de babbel, waarin steevast die vertrouwde grappen opduiken en herinnerd
wordt aan Marietje die thuis zit en het
niet graag heeft dat haar Filmer zo vaak van huis is.
Zulke duivenfilms gaan over vluchten van
Duffel tot Barcelona, met beelden van lossingen, aankomst van prijsduiven,
gesprekken met geweldige kersverse kampioenen die natuurlijk de wijsheid
in pacht hebben. Die films vormen de helft van de voorstelling. Het gaat vooral
om de boeiende wijze waarop onze filmman ondertitelt.
Cees bespreekt eerst de avond, zegt wat
hij in de aanbieding heeft, geeft de melkers het idee, dat ze ‘t program mee
helpen samenstellen.
Ondertussen zijn de kwinkslagen niet van
de lucht. Er wordt verzocht tijdens de voorstelling niet te roken
aangezien anders het witte doek
achter dichte mist verdwijnt.
Zo’n avond samen in het donker verveelt nooit.
Cees eindigt altijd met een vroege
lossing op een landweg ergens in België of Frankrijk als de zon net op is. De
duiven vertrekken bij het mooiste morgenrood dat je je maar denken kunt
begeleid met muziek van Ennio Morricone uit de film Once upon a time in the
West van Sergio Leone met filmkanjers als Henry Fonda, Claudia Cardinale en
Charles Bronson.
Op die morgenlossing met die muziek zit
je te wachten. Die horen bij ’t slot van
een Donker-avond.
De eerste keer dat ik zo’n avond
meemaakte was in de 80-er jaren. Ik was als duivenmelker nog niet droog achter
de oren. Er draaiden toen alleen films zonder geluid. De laatste keer dat ik
Cees aan het werk zag werd er ook vanaf het witte scherm gepraat. Dat is
anders. Je kunt er minder bij fantaseren en wegdromen.
De geluidsfilm en Cees bijten elkaar kun
je zeggen. Donker hoort eigenlijk bij de Stomme film. Hij is misschien een
laatste vertegenwoordiger van ‘t ras van de Explicateurs; de vertellers uit de
stille tijd. Die waren toen even beroemd als DJ ’s en Presentatoren van Radio
en TV nu. Bioscopen probeerden goeie explicateurs bij elkaar weg te kopen.
De persoon, die dus stomme films tot een
succes maakte, heette de explicateur.
Hij was de man, die de avond van
commentaar en gesproken tekst voorzag. Hij was degene die een film maakte of in sommige gevallen
liet floppen.
In Amsterdam werkte een heel bekende
explicateur. Dat was Nabarro. Misschien wel populairder dan de filmsterren
zelf. Maar de bekendste en zeer geroemde explicateur was Redé uit Rotterdam. Ook toen was er
rivaliteit tussen die twee steden; zoals nu met Ajax en Feyenoord.
Bij ons in de
vereniging vind je ook van die fanatieke
aanhangers van een van die voetbalgiganten. Jan is een van hen. Hij kan
zich vreselijk opwinden over een gemiste kans of strafschop en vaak heeft
hij het met diep ontzag over enorme
transferprijzen
Onze
duivenfilm - filmer Cees Donker zou in het begin van de vorige eeuw beslist een
succesvolle explicateur hebben kunnen zijn. ©c.u.
C.D. stopte een paar jaar terug dus uiteindelijk defintief met zijn film-duiven-avonden. jammer maar aan alles komt tenslotte een eind. Omdat veel melkers zijn kwinkslagen en gemoedelijke verhalen toch missen; hier nog maar eens dit stukje dat eerder verscheen in het NP Orgaan een oud en vertrouwd duivenblad dat inmiddels ook van het duiventoneel verdween
Geen opmerkingen:
Een reactie posten