Als kleine jongen droomde ik dat
ik als een vogel boven ‘ t dorp vloog.
Het was een sensatie. Ik zweefde zelfs dwars door de muren van huizen en zag onze buren aan tafel zitten. Zo zou Onze Lieve
Heer van bovenaf zijn volkje dus ook in de
gaten kunnen houden.
Sinds een jaar of vier maak
ik mini reportages bij 1e
prijs winnaars in onze fondregio. Daardoor heb ik een aardig idee van de
ligging van de hokken van liefhebbers die verspreid in Gooi en Eemland wonen.
Wanneer ik in het weekend mijn duiven van een verre
fondreis thuis verwacht en Hans belt op dat Meindert gedraaid heeft en dat hij Henk in Amersfoort
net voor zit, dan weet ik zo’n beetje hoe dat daar in Loosdrecht eruit kan
zien. Hoe zo’n duif in de Irenestraat langs een grote windwijzer op het hok
valt.
En ik heb een voorstelling van de
diepe achtertuin van Henk. Ik zie dat dan
allemaal wel niet van bovenaf maar ik ben toch aardig op de hoogte van
de plaatselijke situatie Zo is een uitslag voor mij toch een beetje meer dan
een volgorde van ringnummers en namen.
Ik zie de dichte bossen in Doorn,
het weiland bij Eemnes en de mooi wit geschilderde hokken van Gerrit uit
Putten.
In de beginjaren dat ik aan het
duivenspel meedeed, fantaseerde ik wel over de lossingplaatsen met hun soms
romantische namen: Corbeil, Narbonne, Louvres en Compiegne. Hoe zou het er daar
uit zien!
Was ik maar een vogel met
mensenogen dan werd het plaatje nog
completer en dan ging met een soepele vleugelslag
over grenzen.
Ik kon eens poolshoogte gaan nemen in België bij dat grijze asbest hok van Leo
die Vlaamse duif- columnist. Hij heeft van die heel laaghangende spoetniks
ofwel valplanken. Als duif moet je bij je lange duikvlucht daar niet naast stuiteren want dan lig je op de
grond.
Eigenlijk moesten er in het
ringenboekje foto’s van losplaatsen opgenomen worden met gegevens over de
omstandigheden ter plaatse.
En verslaggevers van
duivenmagazines konden wellicht als ballonvaarders vanuit de lucht opnamen
maken van duivenpaleizen.
Je zou zien hoe al die duivenmannen bij hun hok rondscharrelden en met elkaar stonden te overleggen en beraadslagen.Ja, zoiets denk je als je fantasie de vrije vlucht neemt.
Ach en vaak wordt de fantasie door de werkelijkheid ingehaald. Immers het moet in deze digitale tijd niet zo moeilijk meer zijn speciaal voor duivenmelkers en hun vogels een soort van duiven- google earth of streetview van de grond te krijgen
Je zou zien hoe al die duivenmannen bij hun hok rondscharrelden en met elkaar stonden te overleggen en beraadslagen.Ja, zoiets denk je als je fantasie de vrije vlucht neemt.
Ach en vaak wordt de fantasie door de werkelijkheid ingehaald. Immers het moet in deze digitale tijd niet zo moeilijk meer zijn speciaal voor duivenmelkers en hun vogels een soort van duiven- google earth of streetview van de grond te krijgen
C.U.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten