zaterdag 25 januari 2014

Vogelvlucht



Als kleine jongen droomde ik dat ik als een vogel boven  ‘ t dorp vloog. Het was een sensatie. Ik zweefde zelfs dwars door de  muren van huizen en zag onze buren aan tafel zitten. Zo zou Onze Lieve Heer van bovenaf zijn volkje dus ook  in de gaten kunnen houden. 
Sinds een jaar of vier maak ik  mini reportages bij 1e prijs winnaars in onze fondregio. Daardoor heb ik een aardig idee van de ligging van de hokken van liefhebbers die verspreid in Gooi en Eemland wonen.

Wanneer ik  in het weekend mijn duiven van een verre fondreis thuis verwacht en Hans belt op dat Meindert  gedraaid heeft en dat hij Henk in Amersfoort net voor zit, dan weet ik zo’n beetje hoe dat daar in Loosdrecht eruit kan zien. Hoe zo’n duif in de Irenestraat langs een grote windwijzer op het hok valt.
En ik heb een voorstelling van de diepe achtertuin van Henk. Ik zie dat dan  allemaal wel niet van bovenaf maar ik ben toch aardig op de hoogte van de plaatselijke situatie Zo is een uitslag voor mij toch een beetje meer dan een volgorde van  ringnummers en namen.
Ik zie de dichte bossen in Doorn, het weiland bij Eemnes en de mooi wit geschilderde hokken van Gerrit uit Putten.

In de beginjaren dat ik aan het duivenspel meedeed, fantaseerde ik wel over de lossingplaatsen met hun soms romantische namen: Corbeil, Narbonne, Louvres en Compiegne. Hoe zou het er daar uit  zien!
Was ik maar een vogel met mensenogen dan werd  het plaatje nog completer en dan ging  met een soepele vleugelslag over grenzen.
Ik kon eens poolshoogte gaan nemen  in België bij dat grijze asbest hok van Leo die Vlaamse duif- columnist. Hij heeft van die heel laaghangende spoetniks ofwel valplanken. Als duif moet je bij je lange duikvlucht daar  niet naast stuiteren want dan lig je op de grond.

Eigenlijk moesten er in het ringenboekje foto’s van losplaatsen opgenomen worden met gegevens over de omstandigheden ter plaatse.
En verslaggevers van duivenmagazines konden wellicht als ballonvaarders vanuit de lucht opnamen maken van duivenpaleizen.
Je zou  zien hoe al die duivenmannen  bij hun hok rondscharrelden en met elkaar stonden te overleggen en beraadslagen.Ja, zoiets denk je als je fantasie de vrije vlucht neemt.
Ach en vaak wordt de fantasie door de werkelijkheid ingehaald. Immers het moet in deze digitale tijd niet zo moeilijk meer zijn speciaal voor duivenmelkers en hun vogels een soort van duiven- google earth of streetview van de grond te krijgen
C.U.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten