Kerstslingerduiven

 

 

De kerstboom; gisteren heb ik die opgetuigd.  Zestien december nog net op tijd kun je zeggen; ik ben daar altijd laat mee zoals met veel. Mijn duiven zitten nog niet gescheiden; ik koppel laat. Winterjongen hoef ik niet.

De  opgetuigde kunstboom staat nu voor het raam met uitzicht op de tuin met duivenhokken. De ballen, klokjes en geverfde dennenappels heb ik op goed geluk over de donkergroene takken verdeeld. Het voordeel van zo’n kunstboom is dat  ie geen naalden laat vallen. En de takken kun je alle kanten opbuigen, waardoor je  de dennenboom kunt modelleren. 

Als laatste heb ik  mijn kunst - den opgesierd met een slinger van duiven.  Vliegende duiven; hun silhouet lijkt op het duif –embleem dat vroeger links boven aan de voorkant van  Nederlands bekendste Duivenblad prijkte. 

Waar koop  je nu zo’n sliert vliegende postduiven, vraagt u zich af. Ze liggen niet in de winkel voor het oprapen.

Wel, december voorvorig jaar bezocht ik met een  bevriend duiven echtpaar, Harm en Adrie,  een tentoonstelling in een voormalig vissersdorpje.  Het was er gezellig. Echte sfeerscheppers wonen er daar  Langs de kant kooitjes  met mooie duiven. Ergens in een hoek stond een versierde boom met een duiven – kerstslinger.

Ik stootte A3 aan.Niet te verwarren met het grote formaat kopieeerpapier. A3; zo wordt ze  genoemd door haar dochters  want die zijn  een beetje stapel van de Vlaamse  meidengroep K3. 

Nooit van gehoord zegt U. Ter verduidelijking; 3 Vlaamse duivinnen, vrouwen dus, van in de veertig die spelen dat ze nog op de peuterspeelzaal zitten. Ze huppelen, zingen en hebben vlechtjes in het haar, kortom geen gezicht!

Dus zei ik  tegen onze A3,' kijk een slinger met duiven; die wil ik hebben, ga vragen of we hem kunnen kopen en  desnoods jat je hem maar voor mij. Bonnie en Clyde op het dievenpad bij een duivenexpositie! De politie in dit vredige  vissersdorp zal ons niet overhoop schieten.'

Ze verdween  naar de bar, smoesde daar wat met het dienstdoende personeel, liep vervolgens naar de opgetuigde  groene zilverspar en kwam met de begeerde postduivenslinger terug.

’Kost niks’, zei ze.

Kijk, dacht ik, die kun je tenminste om een boodschap sturen.

Ze liet haar buit voor mijn neus wiebelen en riep ik wil er de helft van, ga jij eens een schaar halen.

Daar had ik geen zin in. Ik zag me al  tussen de bierdrinkende vissers vragen om een schaar!

Met een nagelknippertje deelden we de versiering in twee ongeveer gelijke helften.

Zo komt het dus dat er aan het einde en het begin van het jaar een  halve slinger zilveren vogels in onze respectievelijke woonkamers kan hangen. 

Duiven aan een ketting! Soms zou je willen dat je ze aan een touwtje had!

Ze passen bij mij goed want mijn duiven slingeren zich vaak via allerlei omwegen zigzag naar huis en komen dan vaak veel te laat. Ik zit er niet mee want er valt veel in de duivenhobby te genieten.  

 En misschien is  het  helemaal geen gek idee als de mannen van het Nederlandse Postduivenorganisatie in de toekomst duiven - kerstversierselen gaan verkopen dan hoeven we  geheim agente A3 niet meer op roof uit te sturen.

C.U.