Deugnieten

De jonge Bourgesdoffer op z'n jonkie(1979!)

‘Vraag aan Jo Topper of hij dat bord  terug wil, anders gooi ik het in de vuilnisemmer’, zei ex duivenbuurman Jakob Bus tegen mij.

In zijn hand hield hij een groot stuk Delftsblauw. ‘Ik heb hem met Kerst nog gebruikt als schotel onder de kerstboom. Dat stond wel mooi, dat blauw onder dat groen,’ mompelde hij nog.

Aan die trofee zat een  ondeugend verhaal vast. Het gebeurde allemaal ruim 25 jaar geleden. De misdaad was en is dus verjaard.

In de zeventiger jaren vlogen de fondgekken  bij ons in de regio laat in september Bourges Jonge duiven.

Jo was lid van het lange – afstands – samenspel maar Bus, die zo’n geweldige zware vlucht ook wel eens wilde avonturen, niet. Topper vond dat geen probleem. Hij haalde twee jonge doffers bij Jacob en ging met 4 duiven en 2 klokken naar het fondlokaal.

Op 22 september, de vluchtdag, was er een strakke lucht en stond er een straffe kopwind. Ik was die avond bij m’n duivenbuurman en herinner het me allemaal  als de dag van gisteren. 

We aten een avondboterham en waren eensgezind in ons oordeel: er zou geen duif doorkomen.

Rond half acht klopte Jacob het tafellaken uit voor zijn duivenhok. Hij leek een wonderlijke tovenaar, want op ’t moment dat hij ‘t laken tegen de heldere najaarshemel leeggooide, viel er een duif.  Vijf minuten later was het donker. Ik meen dat we in die tijd nog geen zomer - en wintertijd hadden. De 981 werd geklokt en zat een tel later op een jong van een dag of tien.

Topper werd gebeld. Even later kwam er een telefoontje terug. De jonge Bourgesdoffer zat 1 en was de enige duif in de streek die die dag thuis vloog. De klok moest die avond nog gelicht en opnieuw gesteld worden.

Als twee ondeugende kwajongens reden de beide winnaars samen naar het inkorflokaal. Topper  kreeg grijnzend  op ’t podiumpje de bloemen  en Jakobus kon in het lokaaltje toekijken.

De winnende duif kreeg later een bord. Daarop stonden  vlucht, datum, ringnummer en de naam van de winnaar; Jo Topper dus.

De 981 was nog soort van Ko Nipius uit Middelharnis en na een week of drie verhuisde de duif  in ruil voor het bord naar het hok Topper.

Jarenlang hing het bord met Jo ’s naam bij Jacob Bus in de gang. Topper vliegt nog altijd, maar mijn duivenbuurman heeft al jaren geen duiven meer.

Toen ik het bord vorige week in handen kreeg,  zag ik dat de bordenschilder zich in de vluchtdatum vergist had. Er stond 22-7- 1979! Dat was dus in juli en niet op die gedenkwaardige septemberdag. Op die datum was er helemaal geen Bourges gevlogen.  Zo werd het kwaad gestraft.

Jakob was die 7 nooit opgevallen. Topper,die het wel wist, hoefde het bord niet zo nodig terug.

C.U.