Voorgebakken

 

In de wintermaanden moet je eigenlijk over warmte schrijven. Dus over de tropische vluchten in de zomer of over liefhebbers die met kacheltjes hun duiven opwarmen voor een tentoonstelling of de frisse voorjaarsvluchten. Soms  zie je wel eens iets, wat je eigenlijk niet had moeten zien. 

Zo kreeg ik vorig jaar bij toeval het definitieve protocol voor temeratuurbelastingsonderzoek met postduiven onder ogen. Ja, dat is een hele mond vol en het ligt lekker in het gehoor.

 De onderzoekers schreven in hun draaiboek dat ze wilden nagaan wat het effect van hittestress op het thuiskeervermogen van postduiven was.  

Kort samengevat hield de duiven - klimaatproef ongeveer het volgende in.Vier groepen van 20 duiven zouden in de klimaatkamers van een laboratorium te Leuven in het donker de nacht moeten doorbrengen in manden bij normale tot stevige warmte( 22-36graden). Voor vertrek en na aankomst moest men de duiven wegen en er zou een bloedmonster worden genomen.

Er werd met duiven gevlogen die overgebleven waren van een éénhoksrace. Van Leuven moesten de voorverwarmde duiven naar Zutphen vliegen; een afstand van 175 km. Van elke  voorgebakken groep gingen 5 duiven per auto naar de thuisbasis. 

De proef wilde men op vier verschillende dagen eind september, begin oktober doen. De verwachting was dat duiven die vervoerd werden bij hogere temperaturen dan 28 graden later zouden thuiskomen door conditieverlies of schade aan hun gezondheid.

 Als ik zoiets lees, wordt mijn fantasie  geprikkeld, door bepaalde zinnen en woorden in zo’n wetenschappelijk draaiboek. Je leest over duiven op een weegschaal en afgetapte duiven.   

Klimaatkamers vind ik een prachtig, haast  dichterlijk woord. Van zulke kamers had ik nog nooit gehoord! Hoe zou het zijn om de nacht in zo’n opwarmkamer door te brengen! En ook het woord protocol gaat  prettig over de tong. 

Bij protocol denk je toch aan  koningin Beatrix  en vorstelijke begrafenissen. 

Of het experiment met die voorgebakken duiven ook inderdaad gerealiseerd is, weet ik niet.  Ik zou ‘t wel willen weten.! Want over dat hele duivenwarmte – onderzoekplan was terdege nagedacht en er werkten veel mensen aan mee. Het is goed dat onderzoeken gedaan worden. Zo moet er ook eens gekeken worden naar warm weer en oostenwind, vind ik

Vragen had en heb ik ook. Na een hete nacht  in een frisse ochtend vliegen!  Was het wel zo wijs om die proef in oktober te doen! Misschien was die  korte vlucht niet geschikt om gewichtsverlies van enige betekenis te meten. 

En hoe zat het  dan met de hitte zomers in mijn kleine duivenhok! Daar was het veel meer dan 36 graden. Bij het inkorven van de jongen, zweette ik als een otter en was mijn hoofd een tomaat.

C.U. 

deze column heb ik  al weer heel wat jaren terug in het NP-Orgaan geschreven. Van het hele onderzoek heb ik nooit meer iets vernomen. Of de proefopstelling ooit in werkelijkheid is uitgeprobeerd is niet bekend. Voor zover ik weet heeft toen  niemand desttijds op onderstaand stuk gereageerd. 
Inmiddels is er naderhand wel een verslag van het onderzoek gekomen/ zie hiervoor onderstaande link

http://www.npoveenendaal.nl/

achtergrond/
bijdragen-van-de-wowd/rapporten-en-bestanden/WOWD%202007-04% www.npoveenendaal.nl