Dat heet geen prikken meer

Bij deze hokjes hoefden de mannen het coordinaat niet te prikken

Global positioning system (gps)s

Vrijdagmiddag werd er aan de voordeur gebeld. Het waren Harm en Ad. Ze zagen eruit als meteropnemers of  als mannen van het kadaster. Ze kwamen mijn nieuwe hokcoördinaat bepalen. We liepen de gang en de keuken door naar de achtertuin.

‘Kijk, maar niet naar de rommel’, zei ik nog. Ze bromden slechts. Ad legde zijn administratie op de grote grijze vuilnisbak.

Harm ging tussen mijn hokken staan. Hij keek op het scherm van z’n GPS apparaat; een soort  flink uit de kluiten gewassen mobiele telefoon  en vroeg hoe het met mij en mijn duiven ging.

Ondertussen zocht het toestelletje in zijn handen contact met tenminste drie satellieten. Toen die gevonden waren verschenen er cijfers. Harm  las ze op. Ad noteerde en zei;’We zitten weer hoger, Harm.’

Een voor mij nogal duistere opmerking. Ik moest op het formulier een handtekening zetten. Daarna vertrokken ze. Alles was in een vloek en een zucht gebeurd. Even later telefoneerde Jan.

‘Hebben ze bij jou al geprikt, Hoe was het?’

’Dat heet geen prikken meer, Jan,en ik heb geen flauw idee hoe het ging, ze waren zo weer weg. Ik heb  ervoor getekend dat ze geweest zijn.’

Een week eerder hadden we op een morgen tijdens een matig bezochte tentoonstelling met een stel gekletst over die nieuwe coördinaten.

De Bromsnor, de Pieper, de Pastoor, Grote Kees en Snelle Henkie; we dronken koffie, bier en andere prikkelende sapjes. Er konden wel eens  veel foute afstanden aan het licht komen, dacht men. Ik zei dat alles langer zouden worden en dat bij de nieuwe berekening rekening gehouden werd met de kromming van de aarde.

’De wereld is rond,’ besloot ik.  Om zo’n domme opmerking moest Snelle Henkie erg lachen. Onze Bromsnor meende dat kromme lijnen korter waren dan rechte: hij was timmerman geweest.

Grote Kees schetterde dat onze duiven dus altijd sneller hadden gevlogen dan we dachten.  Zo werd er door ieder wat anders beweerd, maar unaniem was men het eens dat oneerlijk geprik en onjuiste coördinaten nu tenminste  verleden tijd waren.

Zo prakkiseerde ik wat na, toen  Jan uitgebeld was. Het bleef natuurlijk mensenwerk. Vlekkeloos en waterdicht zou het allemaal ook wel niet zijn met dat GPS- gedoe ofwel dat Global Positioning System.

Stel dat Harm een vuiltje in zijn oog kreeg en  Ad een beetje doof werd dan kon er makkelijk iets mis gaan met de plaatsbepaling van mijn hok.

C.U.