Slijmpoeder

Tegen het plafond hangt een caviakooi met een soort kanaries. Ze schoppen herrie. Aan die geïmproviseerde volière bengelt een met vilstift  reclame –verkoopkartonnetje: 9.95 euro per stuk; en daaronder:  Standaard,  E 44.95 voor 5.   

Amper een tientje voor  kanaries lijkt weinig. En Standaard zal  geen  betrekking op  dat gekwetter hebben. Het moet de prijs zijn van de voerzakken die onder de kanariewoning gestapeld liggen. 

Op de planken rondom staat hier en daar een bak met goudvissen ingeklemd tussen drankjes, pillen, poeders, een gevarieerd assortiment zaad, granen en andere  diervoedingssupplementen. 

In ’t mini praathuis achter in de  plaatselijke dierenwinkel van Kornelis Rekel drink ik een kop zwarte koffie.

W & J komen binnen; een vader en zoon duivenmelkers koppel. Ze zijn de dag na het 5 decemberweekend nog op hun Sintniklaasbest gekleed.

‘Heeft U dat stukje over Wilders geschreven?’, vraagt -valt J. met de deur in huis.

’Wat bedoel je’, brom ik.

‘Koekhappen’, zegt W. Hij snuift als een hasjhond die  Rooie Libanon  ruikt.

‘Oh, dat verhaal, dat heb ik in mei voor een columnwedstrijd gemaakt, Dat is ouwe koek.’

‘Ma…ma… maar ’t stond nu pas in het Duivenkrantje stottert J.

‘Leuk  stukkie,  ik moest wel lachen’, snuft W.

‘Maar daar ben je nog niet klaar mee’, lacht J.’ Wilders is mijn vriend.’

’Op Hyves zeker!’interrumpeer ik.

 Hij negeert me en komt nu helemaal op stoom .’Nee nee, ik heb al twee keer op hem gestemd. Ik heb dat verhaal van U uitgeknipt en naar de PVV gestuurd.’Hij lacht. ‘Er staat je nog wat te wachten, mannetje. Hebben ze al gereageerd? ‘

’Nou ja  het  is maar gein’, verandert W. de koers van  de dialoog.’Wanneer wordt er eens over mij geschreven?’

 ’Nu!’zeg ik.

 ’Ja Pa,  kijk  uit die man noteert alles op.’

Ondertussen maakt de dierenwinkelbaas  zijn entree. Hij zegt: ‘Zitten ze  zich weer  op te  blazen, trek het je  niet aan’ 

Vervolgens zwabbert het gepraat alle kanten uit, Voetbal met het fraaie doelpunt van Van der Gun in de wedstrijd NEC  tegen FC Utrecht. De crisis in  Afdeling 7 met een afgetreden duivenbestuur. Die voorzitter had  mogen blijven, vinden ze. En nu is er een commissie van Wijze Mannen. Die komen  als verdwaalde postduiven uit de lucht vallen. Wie heeft ze gevraagd. Natuurlijk weer  vriendjespolitiek. De heren doen om het hardst duiten in het klets – maar- raak- zakje. 

Een overgewicht meisje komt erbij , ploft op een wankel krukje, wil ook koffie,  melk en suiker.

W. vraagt bezorgd of het wel goed zit zo.

J. staat op en gebaart galant naar zijn stoel.

‘Mijn kleine kont past er precies op’, grinnikt de jongedame.

De kanaries zorgen voor  kwinkslagen .Het gesprek komt weer in stroomversnelling, de toon  wat gekuist nu, want er in een vrouw in het spel.

  

Plotsklaps roept W. wijzend naar de kanaries:’He Joh, Kornelis dat is een pop daar, kijk maar ze wordt gedekt.’

’Nee Pa, dat zijn homo’s’

Kornelis denkt van niet want hij heeft ze goed nagekeken, zegt hij.

Anita roert haar koffie , geeft geen commentaar.

‘Het is toch een pop, zowaar als ik hier sta’,  gromt W..

Kornelis pakt het speelzieke  vogeltje en bestudeert het gebied rond de cloaca. 

‘Niks, pop, gewoon een klein mannetje. ‘

‘Ik zou hem toch maar apart doen, ik heb het niet op kleine mannetjes’, zegt W .

Hij knippert met zijn ogen en kijkt naar mij.

’ Heeft U de duiven al gekoppeld vraagt J beleefd aan mij.

‘Nee’, zeg ik, ’ze zijn nog niet gescheiden!’

Anita fronst haar potloodwenkbrauwen. Voor een outsider  is  dat duivenmelkerstaaltje absoluut abracadabra.

‘Een van mijn duiven reutelt,’.

‘Misschien is  ze verkouden of heeft bronchitis menen W. en J. 

‘Dan moet je slijmpoeder gebruiken’,  reageert Kornelis alert.

Hij grijpt een feestelijk gekleurd doosje van de plank, Colombine, een potje met lepeltje en gebruiksaanwijzing in vier talen; Antiglairol, Schleimpulver , muscuspowder, kortom slijmpoeder,  6 euro 10 het is voor niks! 

En of ik nog koffie wil! Nee dus!. Ik stap op. 

Op de valreep plaats ik mijn bestelling: een zak grit, 10 kilo kanariezand, want dat ruikt zo lekker in het duivenhok en een baal Rekels Light. Dat is geen cola of Seven up maar een licht verteerbare voermengeling door Kornelis hoogstpersoonlijk uitgezocht en samengesteld. W. en J. dragen de zware zakken op hun nek naar mijn auto.

‘Doe de hartelijke groeten aan je boezemvriend Geert’, zeg ik tegen J .en geef hem plagend een por in zijn zij. 

© c.u.