Tegen het plafond hangt een caviakooi met een soort kanaries. Ze schoppen herrie. Aan die geïmproviseerde volière bengelt een met vilstift reclame –verkoopkartonnetje: 9.95 euro per stuk; en daaronder: Standaard, E 44.95 voor 5.
Amper een tientje voor kanaries lijkt weinig. En Standaard zal geen betrekking op dat gekwetter hebben. Het moet de prijs zijn van de voerzakken die onder de kanariewoning gestapeld liggen.
Op de planken rondom staat hier en daar een bak met goudvissen ingeklemd tussen drankjes, pillen, poeders, een gevarieerd assortiment zaad, granen en andere diervoedingssupplementen.
In ’t mini praathuis achter in de plaatselijke dierenwinkel van Kornelis Rekel drink ik een kop zwarte koffie.
W & J komen binnen; een vader en zoon duivenmelkers koppel. Ze zijn de dag na het 5 decemberweekend nog op hun Sintniklaasbest gekleed.
‘Heeft U dat stukje over Wilders geschreven?’, vraagt -valt J. met de deur in huis.
’Wat bedoel je’, brom ik.
‘Koekhappen’, zegt W. Hij snuift als een hasjhond die Rooie Libanon ruikt.
‘Oh, dat verhaal, dat heb ik in mei voor een columnwedstrijd gemaakt, Dat is ouwe koek.’
‘Ma…ma… maar ’t stond nu pas in het Duivenkrantje stottert J.
‘Leuk stukkie, ik moest wel lachen’, snuft W.
‘Maar daar ben je nog niet klaar mee’, lacht J.’ Wilders is mijn vriend.’
’Op Hyves zeker!’interrumpeer ik.
Hij negeert me en komt nu helemaal op stoom .’Nee nee, ik heb al twee keer op hem gestemd. Ik heb dat verhaal van U uitgeknipt en naar de PVV gestuurd.’Hij lacht. ‘Er staat je nog wat te wachten, mannetje. Hebben ze al gereageerd? ‘
’Nou ja het is maar gein’, verandert W. de koers van de dialoog.’Wanneer wordt er eens over mij geschreven?’
’Nu!’zeg ik.
’Ja Pa, kijk uit die man noteert alles op.’
Ondertussen maakt de dierenwinkelbaas zijn entree. Hij zegt: ‘Zitten ze zich weer op te blazen, trek het je niet aan’
Vervolgens zwabbert het gepraat alle kanten uit, Voetbal met het fraaie doelpunt van Van der Gun in de wedstrijd NEC tegen FC Utrecht. De crisis in Afdeling 7 met een afgetreden duivenbestuur. Die voorzitter had mogen blijven, vinden ze. En nu is er een commissie van Wijze Mannen. Die komen als verdwaalde postduiven uit de lucht vallen. Wie heeft ze gevraagd. Natuurlijk weer vriendjespolitiek. De heren doen om het hardst duiten in het klets – maar- raak- zakje.
Een overgewicht meisje komt erbij , ploft op een wankel krukje, wil ook koffie, melk en suiker.
W. vraagt bezorgd of het wel goed zit zo.
J. staat op en gebaart galant naar zijn stoel.
‘Mijn kleine kont past er precies op’, grinnikt de jongedame.
De kanaries zorgen voor kwinkslagen .Het gesprek komt weer in stroomversnelling, de toon wat gekuist nu, want er in een vrouw in het spel.
Plotsklaps roept W. wijzend naar de kanaries:’He Joh, Kornelis dat is een pop daar, kijk maar ze wordt gedekt.’
’Nee Pa, dat zijn homo’s’
Kornelis denkt van niet want hij heeft ze goed nagekeken, zegt hij.
Anita roert haar koffie , geeft geen commentaar.
‘Het is toch een pop, zowaar als ik hier sta’, gromt W..
Kornelis pakt het speelzieke vogeltje en bestudeert het gebied rond de cloaca.
‘Niks, pop, gewoon een klein mannetje. ‘
‘Ik zou hem toch maar apart doen, ik heb het niet op kleine mannetjes’, zegt W .
Hij knippert met zijn ogen en kijkt naar mij.
’ Heeft U de duiven al gekoppeld vraagt J beleefd aan mij.
‘Nee’, zeg ik, ’ze zijn nog niet gescheiden!’
Anita fronst haar potloodwenkbrauwen. Voor een outsider is dat duivenmelkerstaaltje absoluut abracadabra.
‘Een van mijn duiven reutelt,’.
‘Misschien is ze verkouden of heeft bronchitis menen W. en J.
‘Dan moet je slijmpoeder gebruiken’, reageert Kornelis alert.
Hij grijpt een feestelijk gekleurd doosje van de plank, Colombine, een potje met lepeltje en gebruiksaanwijzing in vier talen; Antiglairol, Schleimpulver , muscuspowder, kortom slijmpoeder, 6 euro 10 het is voor niks!
En of ik nog koffie wil! Nee dus!. Ik stap op.
Op de valreep plaats ik mijn bestelling: een zak grit, 10 kilo kanariezand, want dat ruikt zo lekker in het duivenhok en een baal Rekels Light. Dat is geen cola of Seven up maar een licht verteerbare voermengeling door Kornelis hoogstpersoonlijk uitgezocht en samengesteld. W. en J. dragen de zware zakken op hun nek naar mijn auto.
‘Doe de hartelijke groeten aan je boezemvriend Geert’, zeg ik tegen J .en geef hem plagend een por in zijn zij.
© c.u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten