Duiven en Eksters

Een dag of veertien geleden schreef ik over kraaien. Nu zijn de eksters aan de beurt. Clubmakker  Bertus, een liefhebber van de Grote Fond, ergert zich aan die beesten. Het zijn  brutale vogels met lange staarten die de schoonheidsprijs nou niet direct zullen verdienen. 

Bij Bertus in de achtertuinen nestelt sinds kort een eksterechtpaar. Daar is hij niet gelukkig mee. De vogels beschouwen het dak van zijn huis als hun terrein. Ze zitten  de jonge duiven voortdurend achter de vodden, pikken ernaar en jagen ze op, met als resultaat dat onze arme clubgenoot al een aardig aantal jonkies van het hok heeft verspeeld. 

In voorgaande jaren raakte onze fondspecialist niet zoveel jongvolk kwijt.

‘Ik kan ze wel schieten, die krengen’, roept hij verontwaardigd, maar voegt hij eraan toe,’dat mag je  natuurlijk niet doen,  daar krijg je gedonder van.’ 

Bovendien is Duiven - Bertus geen ervaren schutter. Wel slaat hij een aardig balletjes in allerlei holes op de golfbaan en kan hij flink meppen met de tennisracket, maar daarmee help je nog geen ekster naar de andere wereld.

 ‘Ja, je zult er aan moeten wennen en je duiven moeten stressbestendiger worden,’zeg ik troostend tegen hem. 

We zitten in ons clubgebouw aan de bar en ik geef hem nog een glas rode wijn. Ik vertel  hem dat ik  op nog geen dertig meter van huis en hok 2 eksternesten bezit.  Eentje in een  hoge berk voor ‘t huis en een in de scheefhangende els ergens achter mijn duiventuin. Dat mijn nestduiven gewoon op het dak zitten en in de tuin rondscharrelen en dat die eksters er soms  ook lopen en dat ‘t allemaal wel meevalt.

‘Ach schei toch uit,’ roept hij, als ik aan hoofdpijn en hypertensie lijd, heb jij dat opeens ook. Jij heb altijd wat een ander ook heeft en bij jou valt het dan allemaal wel mee en ik moet dus niet zeuren. Die eksters zijn gewoon pestkrengen!’

Natuurlijk, moet ik toegeven dat mijn tuin en dak net niet tot ‘t territorium van die vier eksters behoort. Voor hen is ‘t niemandsland, waarin ze elkaar en de duiven tolereren. Daardoor heb ik niet het eksterprobleem waar Bertus mee tobt.

Tot slot nog even wat nieuws van het kraaienfront. In de afgelopen dagen hebben roeken toegeslagen bij de jongen duiven van de Eenhoksrace in Soest. Men dacht daar last te zullen krijgen met roofvogels en hoogspanningskabels in de omgeving, maar het gevaar kwam uit een heel andere hoek. 

Een drietal grote zwartrokken hakte voor de ogen van de verbijsterde hokverzorgers in het grasland een paar jonge duiven in mootjes.  Ze konden niks doen. 

De tragedie voltrok zich in luttele minuten. Roeken opereren bij zo’n actie in teamverband. 
Eksters zijn minder gevaarlijk. Ik zou alleen graag  weten wat ‘t nut van hun lange staart kan zijn.

C.U.