Raadsel van gekleurde duif uit Spanje ontrafeld

Na wat speurwerk ben ik erachter gekomen wat de betekenis is van de bont gekleurde duiven in Spanje, ze hbben niets  met roofvogel afweer temaken Het gaat slechts om herkenning van de desbetreffende doffer, want alleen de doffers worden  met onschuldige verf  gekleurd.

Het zijn Pica duiven;een soort postduiven ras waar mee in wedstrijd verband op duivinnen wordt gejaagd. Deze wedstrijden worden in Spanje Sueltas genoemd en zijn erg populair de sport stamt uit de tijd van Dictator Franco die een groot liefhebber was van deze vorm van duivensport. Hij maakte zelf wetten dat alleen dit soort duiven gehouden mochten worden en verbood het houden van andere soorten duiven laat staan losvliegen.

Suelta uitleg

De Suelta is de oorspronkelijke benaming voor een wedstrijd met Pica's. Hierbij moet je voorstellen dat 50 doffers of meer. Van verschillende liefhebbers geleerd hebben om achter 1 duivin aan te gaan. En daar zo dicht mogelijk bij in de buurt blijven. 

De duivin doet er alles aan om deze horde opdringerige doffers kwijt te raken. Ze vliegt hoog door de lucht, tracht de doffers af te schudden door laag over de grond te vliegen. Maakt de meest spectaculaire wendingen. Het maakt voor de doffers niks uit, ze blijven de duivin volgen.

De duivin is duidelijk herkenbaar gemaakt door een witte veer tussen de staartpennen te bevestigen. De doffers worden hier op afgericht om alleen een duivin te volgen die herkenbaar is met een uitstekende witte veer. Hiermee wordt voorkomen dat deze Don Juan's van de lucht achter elke duivin aangaan die ze tegenkomen.
Om de doffers uit elkaar te kunnen houden tijdens een Suelta worden de doffers in de meest uiteenlopende kleuren geverfd. Met speciale onschadelijke verf. Wat ook weer een extra mooi gezicht is tijdens een wedstrijd.
Elke doffer heeft een eigen kleurpatroon, die geregistreerd staat bij Pica Sport Nederland.

Een wedstrijd duurt één uur of twee uur wat vooraf wordt afgesproken. Veelal wordt de wedstrijd gekeurd door drie keurmeesters die elk een onderdeel onder hun hoeden nemen. 

Er wordt gelet op:

• het achtervolgen van de duivin
• vliegwerk, of een doffer de duivin probeert mee te nemen
• grondwerk, of een doffer de duivin probeert mee te nemen

Om een Suelta te houden hebben we een willekeurige locatie nodig waar enkele sueltaduivinen zijn uitgewend. Er zijn altijd meerdere duivinnen nodig om te voorkomen dat ze helemaal uitgeput raken tijdens de Suelta. Tijdens een wedstrijd worden de duivinnen dan ook met elkaar afgewisseld. Voor de doffer maakt het niet uit want hij heeft geleerd om achter elke duivin aan te gaan met een witte uitstekende staartpen.
De getrainde doffers zullen de duivin altijd volgen en blijven dan ook op de locatie waar de duivin is losgelaten. Als de Suelta ten einde is dan worden de doffers gevangen door een duivin in de hand te houden. De eigenaar roept zijn doffer en laat een duivin zien die hij vast heeft. Een goed getrainde doffer zal dan ogenblikkelijk zijn beloning komen halen en dat is even samen met een duivin te kunnen zijn om de liefde te bedrijven.
 

Een Suelta kan overal worden gehouden mits daar enkele duivinnen zijn uitgewend. Het verliezen van een goed getrainde Pica is bijna onmogelijk. Het uitwennen van de doffer is niet nodig. Hij vliegt op elke lokatie en zal daar weer terugkeren mits er een Sueltaduivin woont.

Eens in de drie jaar is het zover, dan komen de beste Pica's bij elkaar. Om zich te kunnen meten met de beste kampioenen van andere liefhebbers uit binnen en buitenland. Dit gebeurt natuurlijk in het land waar de Pica zijn oorsprong heeft, Spanje.
De betere Pica's zijn enkele honderden euro's waard maar de grote kampioenen kunnen met gemak wel duizenden euro's opbrengen.

Op grote nationale en internationale wedstrijden worden er zelfs speciale velden ingericht om een Suelta te houden. Rondom het veld staan kleine duivenhokken opgesteld. De doffers worden naar deze locatie heen gestuurd en verzorgd door leden van de betreffende Deportivo afdeling. De betreffende afdeling verzorgt de Pica's voor enkele weken zodat ze aan de omgeving gewend raken en volledig geacclimatiseerd met de wedstrijd mee kunnen doen.
Kosten noch moeite wordt er bespaard om het de grote kampioenen naar de zin te maken.
Voor een afdelingswedstrijd is dat niet gebruikelijk. Dan worden de doffers direct op de wedstrijd locatie losgelaten. Zonder dat ze van tevoren zijn uitgewend.

Natuurlijk worden er ook Suelta's gehouden onderling vrienden en kennissen. Het gaat dan meestal niet om een prijs. Maar meer om de gezelligheid en het samen kunnen genieten van de Picasport.

Spaanse historie

In Spanje onder het dictatorschap van Franco, heeft de Sueltasport binnen de duivenhobby een grote plaats ingenomen. Officieel beschermd en geholpen door Franco, groeide de Sueltasport zo groot, dat zelfs de regering allerlei regels opstelde om deze nationale sport niets in de weg te leggen.
Zo is het bijvoorbeeld toegestaan om je doffer uit andermans tuin te halen. Of tijdens een Suelta de straat afzetten om de Pica's vooral niet te storen tijdens hun spel.
Franco promootte de Sueltasport en de moderne Spaanse diefkroppers die hiervoor werden gebruikt, en verbood zelfs om te vliegen en vangen met andere Spaanse rassen.

De kwekers van de vele verschillende Spaanse kropperrassen., werden gedwongen om een beslissing te nemen. Het overschakelen naar de Sueltasport, om zodoende te kunnen blijven vliegen en werken met hun duiven., of hun oude rassen verder te promoten als zijnde showdieren. Zodat hun duiven niet langer werden verboden door de dictator en verguisd door de vele aanhangers van de Sueltasport.
De meeste diefkropper kwekers gaven dan ook hun ras op, mede door de druk van Franco en zijn aanhangers, maar toch ook vanwege het spektakel van de Sueltasport en zijn populariteit en begonnen ze hun duiven te kruisen en verder te kweken om aan de eisen van de Sueltasport te voldoen. Op deze manier konden ze ieder geval de eeuwenlange geselecteerde eigenschappen behouden voor de toekomst.

Andere duivenmelkers die de oude kropperrassen koste wat het kost wilden behouden, begonnen naar de nieuwe showstandaards te selecteren die voor elk ras werd gemaakt. Maar daarmee ging jammer genoeg wel de eeuwenoude eigenschappen van het ras verloren omdat de nadruk werd gelegd op de showkwaliteiten zoals type en kleur.
Slechts een handvol duivenmelkers weigerden hun duiven verder te kweken voor tentoonstellingen.
In het geheim gingen ze verder met het kweken van hun diefkroppers. Ongehinderd door show- standaarden maar streng selecterend op de kwaliteiten als diefkropper. Ze bleven door werken met hun diefkroppers (en zoveel mogelijk duiven te vangen) ondanks het uitzicht op zware straffen van Franco.
De Gutarossa Palomas Deportivo (de ultieme sportduif) zoals de officiële naam is van de Pica. Is duidelijk ontstaan door het kruisen van alle Spaanse kropperrassen die in de tijd van Franco bestonden. Het belangrijkste ras wat zijn grootste aandeel hierin had was de oude Valenciano

een bijdrage van Jan Recourt

As green as grass

the sueltas from Spain

When I came home from school one tropical afternoon I discovered a green pigeon. It was quietly sitting on my very own loft. I was flabbergasted and couldn’t believe my eyes. For a single moment I was of the world. No doubt it was the heat for generally I don’t see lions on my way. The pigeon was poison green. It was about to enter the young pigeons house when I learned from its blue ring that it had to be one of my own birds. It was the 53.

In the fall of ’93 I gave her to Peter, a friendly pigeon fancier. I looked for further details in my computer. Peter was crazy about black and snow white pigeons; consequently his nickname had to be White Peter. However after a while Peter moved to another part of the town and he sold his black and white friends to what you might call an unknown  pigeon buyer-up.

I went to my neighbour who was mowing his grass and showed him my green miracle.

‘Where did you find that he asked. Such birds should be in Disneyland or belong to some fun-fair.’ ‘It’s one of my own’, I said, ’ last year I sold her to Peter.’

’I bet you’ve painted her all by yourself’, he laughed and returned to his lawnmower. I took my 53 to a little pigeon apartment for stray birds in my garage for she didn’t seem to be quite healthy.

Then I phoned John, the chairman of our pigeon club. ‘John’, I  said, ’I’ve got a green pigeon.’

‘Of course old chap, I understand, It’s rather hot today . You’ve lost your head. The children at school must have been a nuisance. You are referring to the green badge, I suppose. Keep your heart; the summer holidays are near at hand.’

‘No, no, I am serious, John boy, it’s a white pigeon that someone  painted green. Sometimes you meet with these coloured painted birds as an attraction in a fun fair or a children’s zoo.’

And John as leader of the pigeons society started to behave as a leader suits. He was wondering which idiot could have been responsible for the green affair. ‘Maybe it’s someone who likes to play  practical jokes,’ he said and he promised to start an investigation,

After our phone call in a twinkling of an eye me and my pigeon bird became the talk of the town. The reactions were different. ‘How could anyone possibly remove that paint’, somebody worried. ‘With white spirit,’ Anthony proposed. He is the eldest club member, so he ought to know better.

 ‘You’re mad, ’I grumbled,’ after moulting time my pigeon will be white again. She already threw  three flights.’

‘You could send her on the next race from France,’ suggested Bill Bully. He was often nagging and teasing his fellow pigeon people.

Of course his proposition was not real because we were racing from Creil on Saturday  and that was more than 230 miles  and the green one wasn’t properly trained and prepared. It had already been quite a performance for a tainted bird like her to fly safely home from wherever it came from.

The pigeon owners of Northern Holland had been flying from Kaatsheuvel last weekend and in that region their must be a fun-fair somewhere.

My next-door neighbour and former pigeon keeper, the one with the noisy lawnmower wanted to know if my other pigeons were not afraid of their new green loft mate. ‘Jacob ‘, I said they don’t even notice her outfit, they don’t see colours at all I think.’ And then we were arguing for quite a while whether birds could see colours.

Now  already during a few weeks the 53 has joined my flight of pigeons and the children from next door are shouting:’ See, there is flying a green one amongst these pigeons.

In between I’ve given my prodigious pigeon daughter a cock pigeon  to mate. It was love at first sight and the first egg, I can assure you, definitely wasn’t green at all.

© Cor Uitham 
nederlandse versie http://duivenpad.blogspot.nl/2011/10/zo-groen-als-gras.html       

The Sueltas in Spain are painted for  a different reason. One might think that the jolly coat was applied to frighten birds of prey, but that's not the case. In Spain they organize a  special game with these Pica- pigeons. The paint is quite harmless

Lekker vies

Miss Moneypenny bij haar schone drinkpot

We waren op weg naar de provincie Antwerpen voor hokversterking.  Hans, een gewezen veearts, had Gerard  en mij , ‘s ochtends opgehaald. 

In zijn auto gingen allerlei toeters en bellen telkens als wij een radarcontrole naderden. Hij rookte een stevige sigaar. Kortom het was gezellig en het gesprek ging over duiven, dat kon niet missen.

’Waarom houden dieren van vies en smerig water’, wilde de vee - dokter weten. 

Hij had kritiek op de blauwe drinkgoten bij mijn buitenbakken en Gerard zei iets over mijn vijvertje vol drab dat ik voor mussen en ander vogelgespuis in m’n  tuin had. Dat was stom, daar dronken de duiven van. Hans meende dat de drinkbakken buiten ‘t hok, broedplaatsen voor het Geel waren. 

Ik zei dat mijn kwekers het hele jaar algenwater dronken en  blakend gezond waren. 

‘Mijn kat drinkt nooit schoon leidingwater’, verdedigde ik me. 

‘Een kat is geen duif’, bromde Gerard. Maar Hans knikte:’Een kat en een hond drinken van vuil water als ze de  kans schoon  zien, maar waarom ?’

‘Misschien smaakt het lekker. Ze hebben tenminste een pesthekel aan water met Parachol , Vliegvlug, of zoiets,’ zei ik.

’Wellicht heeft regenwater  een stof die dieren nodig hebben, mediteerde onze rokende bestuurder terwijl gepiep waarschuwde voor lasercontrole. 

‘De wereldberoemde  Arendonkse broertjes hadden toch ook iets met een regenput?’

’Mijn duiven eten  soms van de klimop en dat lijkt me nou niet de beste groente.’zei ik

‘ Een duif is niet gek en zal wel weten wat ie doet’, reageerde Hans. 

We passeerden de Belgische grens. Achter ons was Gerard in slaap gesukkeld. Vuil of schoon water. Het zou hem eventjes worst zijn.

C.U.