Zeepost

 Een echte postduif schrijft  en bezorgt zelf brieven. Dat kan denk je dan alleen in   dierenverhalen. Gerrit de postduif van  de Fabeltjeskrant die de post rondbrengt in het Grote Dierenbos.

Duiven verdwalen soms boven zee. Bijvoorbeeld als ze met een sterke oostelijke wind langs de kust trekken. Maar ook wel als ze in hun enthousiasme met de wind op de staart ver doorschieten naar het Noorden.

Zo kreeg ik van Henk en Theo van Pro Patria  uit Amersfoort een brief envelop  uit Oosterbierum. Op 15 mei waren hun duiven om 8 uur in Pont St Maxcense gelost met noordwestenwind. Ze hadden goed gedraaid zoals dat heet maar misten er toch een paar. In die envelop zat een briefje van  een van hun kanjers. Door de postbode gestempeld in Zwolle op 21 mei 2004. Hun duif schreef  met een computer op 17 mei:

‘ Hallo baas, hier ben ik weer. Ik was een beetje uit de koers geraakt en was toen mijn oriëntatie kwijt en verdaagde toen op zee. Ik was toen zo moe en uitgeput en ben toen op een vissersschip gaan zitten uitrusten. Ik had niet alleen veel honger maar ook veel dorst. 

Gelukkig waren die vissers zo vriendelijk om mij te verzorgen en was er duivenvoer aan boord daar het in de zomer wel vaker voorkomt dat er aanvliegers aan boord komen. 

De datum van die bewuste dag was 17/05/04 om 8 uur. Goed, dat is zo mijn verhaal en ik hoop dat je niet boos op me bent en mij nog een kans wil geven om me te bewijzen in de duivensport. Mijn tijdelijke schip en verzorgers waren UK 224 uit Urk van gebroeders de Boer. Je krijgt de vriendelijke groeten van hen. Ze hebben telefoon maar alleen in het weekend. P.S. Ben laten vliegen in Harlingen op 20 mei.’

p.s.2: ik zag ook nog een zeilschip maar dat leek me niks voor een duif

‘s Morgens in Frankrijk en ’s avonds na 12 uur vliegen aan boord van een wiebelend schip. Een duif maakt wat mee!

Het briefje van de duif van Henk en Theo was  ergens in de nacht( misschien nog wel aan boord)geprint met een oud naaldprintertje. 

Van Harlingen vloog hun duif dus naar Oosterbierum  waar ze binnenviel bij de duivenfamilie Roorda die op haar beurt  weer  voor tijdelijke opvang en verdere berichtgeving zorgde. 

Het briefje dat die knappe duif aan boord schreef, heb ik, afgezien van het telefoonnummer, vrijwel letterlijk overgenomen. 

Schrijvende duiven. Als dat zou kunnen, kwamen we veel meer over hun avonturen en omzwervingen te weten.

C.U.
© afb aquarel c.u.