Blikkie

Zwarte Streef, of Sjjefke: mijn Blacky dus

Ooit was in ik de omgeving van Weesp bij een vader – dochtercombinatie. Ze hadden de 1^e prijs van een jonge duiven concours weten te scoren en ik mocht er verslag van doen. Het zal een jaar of vier geleden zijn. 

De  trotse vader vertelde honderd uit. Eerste van de afdeling dat was geen kattenpis nietwaar! 

Zijn dochter zat er wat zwijgzaam en verlegen bij. 

Van de winnende duif kwam het gesprek op de andere duiven in het hok.

Pa zei dat z’n 13- jarige brugklasdochter een lievelingsduif had die ze Blikkie noemde. Dat vond ik een interessante naam. 

Ik dacht aan blik van conservenblik. Misschien hadden meisje en duif iets met een voerblikje.Wellicht knipoogde het dier naar haar. Toen ik iets in die richting zei, werd ik hartelijk door de combinatie uitgelachen. 

De duif was zwart en heette Blacky, corrigeerde dochterlief.

’Dan hebben mijn oude oren weer  eens wat niet  zo goed opgevangen.’zei ik

Ze glimlachte nu voorzichtig.

Jullie uitspraak van het engels is een beetje uit de maat, dacht ik bij mezelf.

Aan die zwarte Blikkieduif moest ik denken toen clubgenoot Harm me  begin januari op een  nieuwjaarsreceptie in een dolle bui vertelde hoe hij in z’n jonge jaren tijdens een vakantie op Texel versierd werd door zijn latere vrouw. Met zijn duivenvriend  Ben Dorresteijn, geen familie van Hans die depressieve cabaretier, kampeerde hij bij De Koog.

In  een oude auto ging de reis van het tweetal naar Den Helder. Thuis zorgden anderen  dat de duiven bleven vliegen. Op die auto was in grote letters het getal 69 geverfd. Meestal doen wagens met zulke opzichtige nummers mee aan een autocross of zo. Maar bij Harm was de 69 z’n  beste duif en natuurlijk ook z’n lieveling.

Maar goed, Harm zat op Texel en z’n duiven stonden in Frankrijk en zijn vriend wilde dansen. Zo kwamen ze op een avond in Dancing De Toekomst terecht. Daar waren twee dansgrage meisjes.

Vriend Dorresteijn vroeg een van hen ten dans. Ze heette Adrie en had prachtig zwart haar.

Harm bleef aan de kant. Hij speelde voor muurbloempje. Het dansen zat niet zo in z’n benen. Maar vrouwen kunnen er niet tegen dat er ergens een man verloren aan de kant zit. En die Adrie zei tegen haar danspartner:’Moet je vriend niet dansen?’

Ben schudde z’n kop.

’Ik breng hem wel op andere gedachten,’zei ze resoluut en zonder blikken of blozen plukte ze Harm bij z’n tafeltje weg.

‘En zo is het gekomen,’zei Harm tegen mij.’Daar in Dancing De Toekomst begon voor ons de toekomst en die toekomst hebben we samen na ruim 30 jaar nog altijd. Ik noemde haar Blikkie want ze had vroeger van dat mooie zwarte haar.’

Ook zijn  Engels was nooit goed uit de verf gekomen

Hij zuchtte, dronk z’n plastic bekertje koffie leeg en bestelde aan de bar een glas jus d’orange.