 |
| Miss Moneypenny bij haar schone drinkpot |
We waren op weg naar de provincie
Antwerpen voor hokversterking. Hans, een
gewezen veearts, had Gerard en mij , ‘s
ochtends opgehaald.
In zijn auto gingen allerlei toeters en bellen telkens als
wij een radarcontrole naderden. Hij rookte een stevige sigaar. Kortom het was
gezellig en het gesprek ging over duiven, dat kon niet missen.
’Waarom houden
dieren van vies en smerig water’, wilde de vee - dokter weten.
Hij had kritiek
op de blauwe drinkgoten bij mijn buitenbakken en Gerard zei iets over mijn
vijvertje vol drab dat ik voor mussen en ander vogelgespuis in m’n tuin had. Dat was stom, daar dronken de
duiven van. Hans meende dat de drinkbakken buiten ‘t hok, broedplaatsen voor het
Geel waren.
Ik zei dat mijn kwekers het hele jaar algenwater dronken en blakend gezond waren.
‘Mijn kat drinkt nooit
schoon leidingwater’, verdedigde ik me.
‘Een kat is geen duif’, bromde Gerard.
Maar Hans knikte:’Een kat en een hond drinken van vuil water als ze de kans schoon
zien, maar waarom ?’
‘Misschien
smaakt het lekker. Ze hebben tenminste een pesthekel aan water met Parachol ,
Vliegvlug, of zoiets,’ zei ik.
’Wellicht heeft regenwater een stof die dieren nodig hebben, mediteerde
onze rokende bestuurder terwijl gepiep waarschuwde voor lasercontrole.
‘De
wereldberoemde Arendonkse broertjes
hadden toch ook iets met een regenput?’
’Mijn duiven eten soms van de klimop en dat lijkt me nou niet
de beste groente.’zei ik
‘ Een duif is
niet gek en zal wel weten wat ie doet’, reageerde Hans.
We passeerden de
Belgische grens. Achter ons was Gerard in slaap gesukkeld. Vuil of schoon water. Het zou hem
eventjes worst zijn.
C.U.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten