 |
| gespannen kijkt een liefhebber toe |
Eenmaal , andermaal….niemand meer!
Er staat een man in een microfoon te blazen, naast hem houdt
een meisje een rieten kooitje met een
duif omhoog. Achter een tafel zit iemand met
een papier vol internetbiedingen voor zich en een mobiele telefoon
aan het oor. De Microfoonman roept: ‘Verkocht…dan gaat hij
naar Frankrijk, of ‘Veel succes met dat
mooie laatje.’
In een met voor 99% met mannen gevuld zaaltje zit ik weer
eens met een paar duivenvrienden bij een duiven veiling. Er komen ruim 60 late jonge
duiven, tegoedbonnen voor eieren die nog gelegd en duivenkroost dat in het
komende jaar nog het levenslicht mag aanschouwen onder de hamer. Het is een
drukte en spanning van belang. Zelf word ik vaak wat nerveus van dit gedoe. Meestal neem ik mij voor deze keer nou eens niks te
investeren.
Vooraf hebben we de
te koop gestelde duivenpubers kunnen bezichtigen. Allemaal krassen, blauwen en een enkele rooie en bij zoveel vogels zie je door de veren de duif niet meer. Twee duivinnetjes heb ik in de hand
beoordeeld.
Een verkoopofficial maakt het
vliegertouwtje waarmee de duiven-
cel verzegeld is welwillend voor je
open. Waarom kies je voor nadere
inspectie juist die twee duiven uit? Nou bij de ene hangt stamboominfo met een
interessante grootmoeder en dat andere
duifje met die sproetjes heeft
charisma, uitstraling , zo’n
houding van mij moet je hebben.
Terug in de zaal; zo’n verkoop moet altijd even op stoom
komen. De eerste duiven en bonnen gaan aarzelend van de hand. De verkoopleider
mag er aan trekken. Maar even later
wordt het tempo opgeschroefd als er
sprake is van ‘gouden’ duiven en ‘eenmalige
en niet te missen kansen.’ De microfoon tettert: ‘Ik heb 70 euro aan bod in het
midden, 80 bij het raam en 90 aan de
bar, bedragen vliegen over en weer. Honderd euro! Iemand bij de buiten deur lijkt zich te mengen in de zenuwenoorlog.
Tenslotte steekt de maat naast me opeens zijn
wijsvinger op en doet er nog een schepje bovenop. ‘Voor de derde maal,
niemand meer, zeker weten, verkocht, U
mag deze zomer naar Roodeschool, gefeliciteerd….daar krijgt U geen spijt van!
Dan is er pauze met koffie appelsap, cola,, bier en iets te
knabbelen, buiten staat een kraam voor
een stevige aantrekkelijke hap.
Ondertussen pieker ik over duiven
en bonnen die ik in
afgelopen jaren en in de vorige
eeuw gekocht heb, wat en waar me dat
allemaal gebracht heeft. Met mijn
rode Nissan micra ben ik naar om
maar eens een paar bestemmingen te
noemen naar Odijk, Apeldoorn, Eemnes,
Hilversum, Putten, Laren, Rijssen, Knollendam, Assen, Steenbergen en Zwartemeer
gereden, en dan vergeet ik nog een heel kralensnoer van afgelegen en onvoorspelbare bestemmingen in
Nederland. Daar heb ik veel plezier aan gehad ofschoon er van al die aanwinsten
is nu nog weinig terug te vinden is. Heeft het allemaal misère
opgeleverd! Oh nee mijn Rooie Doppie
uit Putten heeft op Ruffec midden in de nacht een teletekst vermelding genoteerd .
Ach ja voor ik het vergeet met
collega melkers ben ik ook naar café De Fles en
Zaal Romantica in Zundert getrokken. Dat
zijn spannende tijden geweest en
in Zevenaar schiet me nu te binnen werd ik in een stampvol lokaal voor 300 gulden de trotse eigenaar van de Rode Van Giels, een
duivin die in de jaren erna leuke nakomelingen heeft gegeven. Jammer genoeg ontsnapte ze op een ongelukkige
dag.
Als na mijn gemijmer
de verkoop pauze voorbij is en er rondom
weer bedachtzaam of doldriest geboden kan worden zijn mijn favorieten aan de beurt. De duivin met de mooie grootmoeder – of vader en de broer die kop heeft gedaan op Marseille gaan aan mijn neus
voorbij. Een boom van een melker met een
kale kop troeft mij af. Het intelligente duivenvrouwtje met de sproetjes mag na
een zenuwslopend biedersgevecht met mij mee naar huis. ©c.u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten