Misère

Mijn duiven hebben pokken

 en nu zit ik met de brokken.

Dit is een puntdicht. Voor  ingewijden heeft zo’n woordspelletje meer betekenis dan voor een buitenstaander. Een duivenliefhebber zit  niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk met de brokken. Hij weet immers wat het ongeveer betekent als zijn vogels pokken hebben. Er verschijnen dan witte wratten op de oogleden en op de neusdoppen en de snavel.
Soms heeft de duif ook geelwitte verdikkingen in de bek ofwel mondholte. In dat geval spreken we van pokken- difterie. De duiven zijn eigenlijk niet ziek. Ze vliegen en dartelen gewoon  naar hartenlust door het luchtruim  en met hun eetlust is ook niks mis.

Maar soms is het verwerken van voedsel met een bek vol zwam- achtige aangroeisels nogal lastig. De pokkenziekte geneest vanzelf, maar is wel besmettelijk en het is vanzelfsprekend geen fraaie gezicht: al die bulten! Duiven die pokken gehad hebben, krijgen dat niet weer. 

Er kan tegen ingeënt worden.

 De pokkenziekte  wordt zegt men overgebracht door muggen/vliegen. Duiven die in de reismand vechten en stoeien, krijgen kleine verwondingen. De besmette  vlieg heeft daar belangstelling voor en snuffelt dan wat aan zo’n kleine beschadiging!

 Het zijn vooral duiven die ruzie zoeken en met elkaar bakkeleien en de macho uithangen die het eerst pokken krijgen; de mannetjesduiven. Vrouwtjes zijn over het algemeen rustig van aard en niet zo vechtlustig; ze krijgen dus minder snel een pok op hun neus

Al met al is die pokkenkwaal die soms wel weken duurt niet zo leuk……………..

Zeg dus tegen een duivenmelker nooit: ’Krijg de pokken’ of scheldt hem niet uit voor pokkenlijer want dat vindt hij niet grappig of leuk………

©c.u.

Een epigram (puntdicht, sneldicht) is een kort en bondig gedicht het is een woordspeling of .pointe

Het woord epigram is van Griekse oorsprong (ἐπίγραμμα) en betekent letterlijk 'opschrift'. Het werd oorspronkelijk gebruikt in inscripties op monumenten, wijgeschenken, grafstenen, altaren, enz. Omdat het maken van een inscriptie veel werk is en er vaak weinig ruimte was voor tekst was een bondige formulering vereist. Vanaf de achtste eeuw v.Chr. werden epigrammen vaak in dichtvorm geschreven.