Kolonel vitesse

 Pro Patria.....en je had veel voetvolk nodig

Toen Jeroen, mijn jongste zoon,  twintig jaar geleden met  duiven in aanraking kwam, verwonderden we ons  over veel zaken. Hij  was 15 jaar,  had van zijn vriendje ’s vader 2 postduiven bemachtigd en wilde lid worden van een duivenclub.

Dat werd Pro Patria, wat “ Voor het Vaderland” betekende;een club met een vaderlandslievende naam dus. Als jeugdlid  werd hij geconfronteerd met onbegrijpelijke situaties. Zo hoorde hij, dat er over zijn ‘lidworden’  gestemd moest worden. De club had recht van ballotage. Ze konden een nieuw lid weigeren. Hij vond ’t allemaal nogal belachelijk, snapte er geen bal van en ik ook niet. Gelukkig werd  hij geaccepteerd.

Toen hij met een verenigingsboekje thuiskwam en voor het eerst met  duiven ging meevliegen, kreeg hij een hoop vreemde  begrippen, en namen te verwerken. Zo had je bij ‘t spel  generaals. Die werden aangewezen. Soms waren ze  ook onaangewezen. Hoe dat in zijn werk ging, was nogal duister. En verder waren er asduiven en je had zelfs een Keizer! Als je met duiven wilde gokken, kon je ook een Koningspoule en een ‘Heeft – Wie – Heeftje’ winnen.

Met  veel kunst en vliegwerk  probeerde ik zoonlief en mezelf uit te leggen dat  het spel met de generalen net zoiets was als het all round  bij schaatsen en dat het niks uitstaande had met  oorlog, legeraanvoerders en soldaten.  Wel hadden de grote overwinnaars over alle afstanden in de duivenstrijd veel  verliezers ofwel voetvolk nodig. En as had niks met verbrande turf te maken…….  een asduif was ook geen grauwe duif. Asduiven waren gewoon de beste duiven, net zoiets misschien als de troefkaarten bij het klaverjassen.

Aan een buurjongetje wiens vader beroepsmilitair was, verklaarde Jeroen opgetogen wat er allemaal aan duiven te beleven viel. Dat de duiven Vitesse of Midfond vlogen,dat je Generaal kon worden als je duiven hun best deden en dat de ‘grootste verliezer’ een Rode lantaarn kreeg.

De buurjongen begon over Rode kaarten bij voetbal en informeerde terloops of je  dan ook een Sergeant-majoor  Midfond of  Kolonel Vitesse had. Maar  mijn zoon liet zich niet uit het veld slaan en vertelde trots dat zijn duif op de tentoonstelling’ de Schoonste van het Geheel’ was geworden. Schoonste, nog zo’n woord dat hem niet lekker zat. Schoon...........! 
Van wassen werd je toch schoon. Of niet soms?

C.U.