Rond mijn hok vandaag

linke soep daarbuiten

Op deze dag 27 februari straalt de zon.  De was hangt aan de lijn. De jonge duiven gluren voor het eerst uit de spoetnik; de vreemde boze buitenwereld lokt.
Op een andere plek kijkt mijn steenrooie Gert van een afstandje toe en van achter  traliewerk observeert de blauwe 59  de baas die met zo'n raar flitslichtje je met je ogen laat knipperen.

wat doet de baas daar nou....

Het Kooshokje voor  weduwduivinnen of late jongen wordt gerenoveerd. Ik noem het mijn Kooshokje, omdat   het door Koos  gefabriceerd is. Logisch zo'n naam toch!

een likje verf doet wonderen

Koos was iemand die alles maken kon. Als je zei:' In het duivenblad staat een weduwenrennetje, maar het is nogal duur...kun jij dat maken?' Dan bromde hij wat, nam een haal aan zijn shaggie en antwoordde als je me honderd euro geeft, regel ik het wel.'

Dat is allemaal al weer wat jaartjes geleden. Koos leeft niet meer en nu krijgt zijn creatie een opknapbeurt.

Koos met een  lastig klusje in het toenmalige jongeduivenvertrek

Het hokje  dat nu een verfbeurt krijgt, kreeg ook wielen want het moest multifunctioneel zijn. De melker kon zijn weduwduivinnen in alle richtingen door de achtertuin rijden. Ook een uitvinding van Koos. Het was niet het enige wat hij  zo in en met mijn duivenaccomodatie uitspookte. De oorspronkelijke jongeduiven residentie kreeg bijvoorbeeld een extra  ingang.

ik zit maar wat te dromen hoor!