Het dambord van wijlen mijn oom Roelof
had een dubbele bodem en een laatje.
Bij het dammen maakte hij een praatje
dan lette z ‘ n tegenspeler niet goed op
stond hij aan je achterlijn had een dam
en wist je niet door welke slag dat kwam.
De stenen hadden een ster of een stip
wel mooi maar hij versloeg je in een wip.
Zijn dam sprong als een kikker heen en weer
Je stenen schoof hij in het dambord laatje
Hij zei je mag wit we doen ‘t nog een keer.
Royaal liet oom zijn neef wat slagen winnen
Intussen kwam er in je stelling weer een gaatje
zo sloeg zwart toe en niks kon wit beginnen.
2 opmerkingen:
Leuk, wat een valsspeler:-)
Mooi geschreven ! Ik heb de fijne kneepjes van het dammen nooit onder de knie gekregen. Maar ik had ook niet zo'n oom...;o)
Een reactie posten